Woensdagochtend ben ik met Kriss op school geweest en hebben daar gebrainstormd wat er eigenlijk moet gebeuren om een aantal dingenop school te veranderen. Niet dat dat nu meteen gebeurt maar dat was een vraag om te onderzoeken. ons idee is om de groep leerlingen te veranderen in 3 verschillende groepen. Een groepje met jogere kinderen of lager ontwikkelingsnivo waar je een soort odcprogramma draait, een tussengroep die bezig is met vaardigheden zoals rekenen, taal en een groep die andere activiteiten doen zoals op een activiteitencentrum. We hebben eerst een tijdje met de jongere kinderen aan tafel gespeeld en liedjes met gebaren gezongen. Gewoon in het Nederlands maar zingen is altijd leuk. Waarschijnlijk hebben we wel de structuur van de ochtend van de ochtend wat verstoord maar de kinderen genoten van alles wat we met ze deden.Net Josefine, een leerlinge van 63 heb ik een tijdje gebabbeld en die vertelde dat ze het niet leuk vond op school en liever andere dingen wilde doen.Dingen maken zie ze en haalde haar breiwerk uit de tas. Moet je voorstellen, ben je 63 jaar en moet je nog letters kleuren en overtrekken.We hebben dus een aantal dingen op papier gezet en gaandinsdag nog een keer heen. De school is nu dicht, Paasvakantie.
We zaten ook een beetje in een dip. Wat nu verder, te doen?Er is zoveel en wij willenzo graag.dat geeft af en toe wel eenonbevredigend gevoel. We kwamen er niet uit, we waren moe. Ik merkte bij mezelf dat ik even op was en niet meer kon denken.Ook nog een telefoontje dat er thuis ingebroken is. Daar schrik je wel van maar het is ook ver weg.Zo voelt het.s'Middags weer aan de gang met de kinderen . Rene en ik zaten met twee kinderen in de tuin op de grond. Voor Meriam een speeldoek met twee speeltjes omgedaan. Meriam stopt altijd haar handen in haar mond en moet dan erg kwijlen. Maar als je niets hebt om te spelen dan doe je toch je handen in je mond?
We zijn nu een aantal keren met haar bezig geweest en ze went steeds meer aan de materialen die we voor haar hebben, aan de doek maar ook aan haar bedje en ze gaat er steeds meer mee spelen.
s'Avonds waren we bij Morris(manager) en zijn vrouw uitgenodgd voor het diner.Morris woont daar met een aantal familieleden. Ook nu weer kregen we een geweldig diner aangeboden wat geserveerd werd op de grond.Dat zijn we niet gewend, op de grond zitten eten dus o, o onze knieen.Er was zelfs bier en rode wijn door zusters gebrouwd. Wel lekker maar smaakt niet naar rode wijn zoals wij dat kennen.Morris heeft een prachtige tuin, echt een oase in die chaotische stad.
Vandaag witte donderdag was er in de ochtend een training voor de fysiotherapueten, gericht op wat betekent het nu om mentaal gehandicapt te zijn.Hoe maak je nu contact, hoe maak je iets duidelijk, hoe kan je de fysiotherapie leuker maken voor de kinderen door middel van contact en spel. Vanmorgen een eerste stap in gedaan en morgen gaan we weer verder. Ze staan wel open maar zijn absoluut niet gewend om zo met de kinderen bezig te zijn.
Ze gaven wel aan dat ze geen bezigheidstherapeut waren maar hun werk moesten doen, fysio geven.Ze krijgen nu officieel meer status, ze worden speciale fysiotherapeuten. Dat houdt voor hun in dat ze officieel toestemming hebben gekregen om zo te werken. Een heerlijke lange pauze, op het dak in de zon, 37 graden maar wel in de salwar kamiz want er zijn overal ogen.
In de kapel weer een dienst vanwege witte donderdag, het laatste avondmaal. 12 mannen zaten daar als de apostelen en werden door de priester de voeten gewassen. Jeetje, ben nu al twee keer in de kerk geweest. In geen jaren zoveel als nu en dan moeten we zondag weer Pasen wordt hier grots gevierd. Iedereen heeft dan nieuwe kleding en mijn Salwar Kamiz is klaar. Ziet er veel beter uit ,voelt ook wat persoonlijker dan wat wij hier steeds dragen.
Er was vanwege witte donderdag een maaltijd voor iedereen, buiten, door de workers gemaakt. Voor ons hadden ze speciaal gemaakt maar eigenlijk kunnen we dat niet eten. Dus wij wel een bord halen voor het fatsoen maar bijna niet gegeten er van en de borden weer opgestapeld.Maar veel kinderen kunnen niet naar buiten omdat de workers tot 6 uur werken en een groot aantal al met de enkel vast liggen of niet zelf uit bed kunnen komen. Er is dan ook niemand om ze er bij uit te halen. Ik heb zelf Umbelie gehaald en samen met haar een bordje gevuld met macaroni en cipatti(brood)Volgens mij krijgt zij bijna nooit geen brood dus ze trok kleine stukjes ervan af en zat lekker te soppen met haar broodje in de macaroni en saus. Dat hoort zo, cipatti gebruik je ook zo.Ze kan heel goed eten maar is ook vreselijk lui af en toe Ze dan zit ze als een koningin instructies te geven dat je haar eten moet voeren en als het niet gebeurt dan pakt ze je hand en stopt het eten in je hand en brengt het naar haar mond.
Morgen is hier een bruiloftsfeest. Dus weer van alles te eten maar dan taart en ijs.We hebben besloten dat we geen avondeten nemen.
Ga nu even het dak op,Karachi bij night.