Dagje Dar-Ul -Sukun

Vandaag ben ik weer op de school geweest om nog beter een idee te krijgen wat voor kinderen/volwassenen er zijn, wat ze doen op school, wat ze nodig hebben, wat er zou kunnen veranderen. Olivia war weer erg vereerd met ons bezoek en had weer allerlei kadootjes voor ons. Boekenleggers en pannelappen. Iemand nog wat nodig? Ik heb wel een tijdje met haar zitten praten en ze wilde graag haar ideeen kwijt. Ze zou graag een ruimte willen hebben waar een antal van de kindere, kleine maar ook laag functionerende kinderen kunnen spelen. Ik was het daar helemaal mee eensZe wilde eigenlijk wel de grote ruimte naast de klasruimte hebben maar met een beetje creatief denken zou ze een klasruimte ook onder kunnen verdelen in twee verschillende ruimtes. Als tip gaf ik haar mee om de kast van de muur af te zetten als afscheidingswand. Goed idee vond ze.
Verder heb ik me vooral met Satur beig gehouden, Hij zit anders vastgebonden op zijn stoel op de gang. maar alsje met hem en naast hem speeltis hij heel erg lief en niet lastig. Vanmiddag zijn de handen van Heidi en mij door de teacher met Henna beschilderd met mooie figuren.
Iedereen vindt het prachtig. Als ze aan het werk zijn zijn ze heel bescheiden en verlegen en durven amper een antwoord te geven maar zo vanmiddag waren ze giegelig en open.
Vanmiddag zijn we voor de laatste keer met een aantal kinderen naar buiten geweest. Ze liggen al te trappelen in bed als we langs lopen. Ze weten al dat we ze eruit halen of even met ze kletsen.Heidi is nog met drinken bezig geweest en ik heb veel gelopen met kinderen in de tuin in de buggy en met Umbelie aan de hand.Lekker schommelend een fles pap aan Santi gegeven. Moregen gaan we nog op stap buiten Karachi. Cees en Kriss gaan eerst naar het graf van zuster Truus.Al een hoop meiden hier zijn al bezig met het naderende vertrek van ons.Ze vinden het naar en wij ook wel. Toch verlangen we allemaal om naar huis tegaan. Het is genoeg.
We vliegen om 4uur in de nacht van 15 op 16 april uit Karachi naar Istanbul.Vandaar met Turkisch Airlines en landen om half 11 op Schiphol. Duim voor ons dat het goed gaat met vlucht tk 1951.
Khudafis.

Eten en een heerlijk lunch bij Salma

Met een gedeelte van de bewoners zijn we naar een buffetrestaurant geweest. Niet zoals bij ons komt er een touringcar of een rolstoelbus maar in een niet al te grote bus werden de kinderen vervoerd. Helemaal volgepropt. De rolstoelen in een andere bus er achteraan.
Het restaurant was in een fort. Bij de deur stond een ridder. Van binnen zag alles er prachtig uit maar lekker nep.
Ook nu weer veel, veel , veel eten. De meeste bewoners schepten enorme borden vol maar ook de andere gasten van het restaurant. Blijkbaar hebben ze niet door dat je meerderee keren kan halen.Heidi en ik zaten aan dezelde tafel en waren helemaal klaar met al dat geschrans. Gelukkig zat Umbelie naast me, hoe kan dat nou weer? Ook zij is dol op eten, kan je haar ook goed aan zien maar zij speelt ook met het eten. Maakt alles heel klein, stopt het in mijn hand en vervolgens moet ik het dan weer in haar mond stoppen.Als ze ciapatta heeft dan wil ze met de ciapatta haar rijst opeten.Om 9 uur moesten we weer weg wezen dus haar bord werd weggehaald. Met veel gemopper ging dat gepaard.

Vandaag hebben we eerst nog wat gewerkt. Heidi met eten en drinken met Meriam en Radja en ik met Shanti met het wasrekje. Daarna waren we bij Salma uitgenodigd voor de lunch.
Een aantal keer viel daar de elektriciteit uit, In Dar-ul-Sukun gaat dan de agregator aan zodat na een paar tellen het alles weer doet, de ven en de airco.Wat zijn we dan verwend. Ik heb het nog niet zo heet gehad als vanmiddag.We hebben een stukje gelopen door de wijk waar Salma woont. Het gaf een mooi beeld van het leven daar.Al gauw zagen we overal kinderen vandaan komen die op de foto wilden maar ook veel vrouwen staken hun hoofd even buiten de deutrom te wat er aan de hand was. We werden vriendelijk benaderd, voelde veilig en goed om daar te lopen.Ik vond het heerlijk om zo weer op mijn gemak rond te kijken.
Salma is een ontzettende lieve warme vrouw, ze had voor Kriss een prachtige salwar kamiz gemaakt en voor Rene, Heidi en mij mooie bordjes als kado gekocht.De nichtjes die ook in het huis wonen zijn voor Pakistaanse begrippen goed geschoold en hebben toestemming van hun moeder om niet uitgehuwelijkt te worden maar zelf een keuze te kunnen maken.Goed om te horen. Het zijn prachrige meiden, mooie koppies, geinteresseerd in ons leven.

Salma wil wel graag een bezoek aan nederland brengen maar momenteel is het niet gemakkelijk om een visum te krijgen. Het zou leuk zijn als ze met Morris mee kon komen om verschillende voorzieningen bij ons te komen bezichtigen.
Nog twee dagen. Mijn energie raakt op.We gaan er nog goede dagen van maken.

Dag

En verder

• Er gebeurt zoveel op een dag dat ik vaak s'middags niet meer goed weet wat ik die ochtend gedaan heb.
  Donderdag en vrijdag hebben in het teken gestaan vande training van de drie fysiotherapeuten.Met name het hoe benader je nu een kind, hoe maak je contact, hoe kan je nu oefenen en het toch leuk maken. Aan de hand van een paar oefeningen hebben we geprobeerd dit te laten zien.We spraken ze aan in het nederlands en natuurlijk begrepen ze ons niet, maar met gebaren erbij werd al wat duidelijker en met ook nog een verwijzer erbij werd het duidelijk wat ik vroeg aan ze.
  We hebben ook laten zien wat er gebeurt als je een slechtziend kind wilt verplaatsen zonder dat je contact maakt, vertelt wat je doet, tempo aanpast. Cees was het proefkonijn en liet dit duidelijk zien.Daarna laten zien hoe het wel moet en hoe een kind dan reageert .Het is lastig in te schatten wat ze er nu echt vab vinden. ze zeggn dat ze het snappen maar aan hun gezicht kan je niks aflezen.
  Heidi en Rene zijn met de fysiotherapeuten verder gegaan om adviezen te geven tijdens de behandeling van twee kinderen. Kriss en ik hebben de kinderen die wachten vermaakt met allerlei spelmateriaal. Vrijdag heb ik een wasrekje gemaakt en opgehangen. Dit maakt het wachten al een stuk aangenamer.Op deze manier zijn de kinderen al bezig met het strekken en reiken naar materiaal.
  Vrijdagavond was hier een bruiloftsfeest. Alleen de bruid en de familie was er.Er was een groot buffet voor de bewoners en alle bewoners haddn een gele salwar kamiz aan. Er was een dj met stevige muziek en een aantal meiden gingen vreselijk uit hun dak. Dansen kunnen ze hier wel.
  Zaterdagochtend met Heidi op onze eigen afdeling. Zodra de meiden de sleutel van onze kamer horen roepen ze al aunti heidi, aunti yvonne. Heidi had een strandbal mee en een helikoptertje en ik was met een voetenbad bezig. Van iedere aanraking genieten ze hier al, dus voeten wassen en smeren met lotion is helmaal geweldig.
  De middag stond in het teken van eieren schilderen voor Pasen.Met twee vrouwen van onze afdeling ben die kant opgegaan. Maar dat is een hele klus. De een weegt wel tegen de 100 kilo en bij de andere had het voorwiel geen band. Het materiaal is niet te vergelijken met wat wij hebben, bijna alle rolstoelen zijn wel stuk.Bloedheet, dus ergens in de schaduw ben ik gestopt en heb de spullen maar die kant opgehaald.
  Ook nu weer deden deze dames veel meer dan wat ik van te voren had eerder ingeschat. Heel secuur werd het ei geschilderd ,alle witte stukjes moesten weg. Dus maakten ze mij duidelijk dat ze nieuwe verf wilden en dat ik het ei moest omdraaien. Apetrots op hun eieren waren ze.
• Pasen is hier een groot feest,vannacht allerleigeweerschoten vanwege pasen, iedereen wenst elkaar een happy easter, er worden paaskaarten uitgedeeld en alle bewoners dragen nieuwe salmar kamiz. Ik ook.
  Vandaag zijn ze naar de mis geweest en verder de hele dag vrij. Vanavond gaan we met en aantal bewoners naar een restaurant watook weer aangeboden is door het bruidspaar. volgens Cees is dat een groot buffet. We zullen zien. Van de week kon ik amper eten halen voor de kinderen die ik bij me had. Ze stormden op het eten af, ongelofelijk. Het leken wel russen in Turkije.
  

Veel gebeurd.

Woensdagochtend ben ik met Kriss op school geweest en hebben daar gebrainstormd wat er eigenlijk moet gebeuren om een aantal dingenop school te veranderen. Niet dat dat nu meteen gebeurt maar dat was een vraag om te onderzoeken. ons idee is om de groep leerlingen te veranderen in 3 verschillende groepen. Een groepje met jogere kinderen of lager ontwikkelingsnivo waar je een soort odcprogramma draait, een tussengroep die bezig is met vaardigheden zoals rekenen, taal en een groep die andere activiteiten doen zoals op een activiteitencentrum. We hebben eerst een tijdje met de jongere kinderen aan tafel gespeeld en liedjes met gebaren gezongen. Gewoon in het Nederlands maar zingen is altijd leuk. Waarschijnlijk hebben we wel de structuur van de ochtend van de ochtend wat verstoord maar de kinderen genoten van alles wat we met ze deden.Net Josefine, een leerlinge van 63 heb ik een tijdje gebabbeld en die vertelde dat ze het niet leuk vond op school en liever andere dingen wilde doen.Dingen maken zie ze en haalde haar breiwerk uit de tas. Moet je voorstellen, ben je 63 jaar en moet je nog letters kleuren en overtrekken.We hebben dus een aantal dingen op papier gezet en gaandinsdag nog een keer heen. De school is nu dicht, Paasvakantie.
We zaten ook een beetje in een dip. Wat nu verder, te doen?Er is zoveel en wij willenzo graag.dat geeft af en toe wel eenonbevredigend gevoel. We kwamen er niet uit, we waren moe. Ik merkte bij mezelf dat ik even op was en niet meer kon denken.Ook nog een telefoontje dat er thuis ingebroken is. Daar schrik je wel van maar het is ook ver weg.Zo voelt het.s'Middags weer aan de gang met de kinderen . Rene en ik zaten met twee kinderen in de tuin op de grond. Voor Meriam een speeldoek met twee speeltjes omgedaan. Meriam stopt altijd haar handen in haar mond en moet dan erg kwijlen. Maar als je niets hebt om te spelen dan doe je toch je handen in je mond?
We zijn nu een aantal keren met haar bezig geweest en ze went steeds meer aan de materialen die we voor haar hebben, aan de doek maar ook aan haar bedje en ze gaat er steeds meer mee spelen.
s'Avonds waren we bij Morris(manager) en zijn vrouw uitgenodgd voor het diner.Morris woont daar met een aantal familieleden. Ook nu weer kregen we een geweldig diner aangeboden wat geserveerd werd op de grond.Dat zijn we niet gewend, op de grond zitten eten dus o, o onze knieen.Er was zelfs bier en rode wijn door zusters gebrouwd. Wel lekker maar smaakt niet naar rode wijn zoals wij dat kennen.Morris heeft een prachtige tuin, echt een oase in die chaotische stad.
Vandaag witte donderdag was er in de ochtend een training voor de fysiotherapueten, gericht op wat betekent het nu om mentaal gehandicapt te zijn.Hoe maak je nu contact, hoe maak je iets duidelijk, hoe kan je de fysiotherapie leuker maken voor de kinderen door middel van contact en spel. Vanmorgen een eerste stap in gedaan en morgen gaan we weer verder. Ze staan wel open maar zijn absoluut niet gewend om zo met de kinderen bezig te zijn.
Ze gaven wel aan dat ze geen bezigheidstherapeut waren maar hun werk moesten doen, fysio geven.Ze krijgen nu officieel meer status, ze worden speciale fysiotherapeuten. Dat houdt voor hun in dat ze officieel toestemming hebben gekregen om zo te werken. Een heerlijke lange pauze, op het dak in de zon, 37 graden maar wel in de salwar kamiz want er zijn overal ogen.
In de kapel weer een dienst vanwege witte donderdag, het laatste avondmaal. 12 mannen zaten daar als de apostelen en werden door de priester de voeten gewassen. Jeetje, ben nu al twee keer in de kerk geweest. In geen jaren zoveel als nu en dan moeten we zondag weer Pasen wordt hier grots gevierd. Iedereen heeft dan nieuwe kleding en mijn Salwar Kamiz is klaar. Ziet er veel beter uit ,voelt ook wat persoonlijker dan wat wij hier steeds dragen.
Er was vanwege witte donderdag een maaltijd voor iedereen, buiten, door de workers gemaakt. Voor ons hadden ze speciaal gemaakt maar eigenlijk kunnen we dat niet eten. Dus wij wel een bord halen voor het fatsoen maar bijna niet gegeten er van en de borden weer opgestapeld.Maar veel kinderen kunnen niet naar buiten omdat de workers tot 6 uur werken en een groot aantal al met de enkel vast liggen of niet zelf uit bed kunnen komen. Er is dan ook niemand om ze er bij uit te halen. Ik heb zelf Umbelie gehaald en samen met haar een bordje gevuld met macaroni en cipatti(brood)Volgens mij krijgt zij bijna nooit geen brood dus ze trok kleine stukjes ervan af en zat lekker te soppen met haar broodje in de macaroni en saus. Dat hoort zo, cipatti gebruik je ook zo.Ze kan heel goed eten maar is ook vreselijk lui af en toe Ze dan zit ze als een koningin instructies te geven dat je haar eten moet voeren en als het niet gebeurt dan pakt ze je hand en stopt het eten in je hand en brengt het naar haar mond.
Morgen is hier een bruiloftsfeest. Dus weer van alles te eten maar dan taart en ijs.We hebben besloten dat we geen avondeten nemen.
Ga nu even het dak op,Karachi bij night.

Wat een dag

Gisteren was Kriss jarig.Dat wordt hier uitgebreid gevierd met veel lekkers. Kriss werd enorm verwend met allerlei kadootjes en mooie tekeningen, In de namiddag was er een party voor haar. Het is de bedoeling dat alle bewoners buiten zitten en wat lekkers krijgen. Rene had gelukkig zijn clownskleren meeen met een emmer als attribuut zette hij een leuke act neer waar iedereen van genoot. Heidi en ik hadden onze doeken op het gras neergelegd en daar de kleinste kinderen opgelegd. Dat is daar niet gebruikelijk maar vonden de workers wel oke.Ik had watvoelmateriaal meegenomen en bij een aantal kinderen neergelegd. Meteen graaiden alle handjesernaar. Umbelie had er al een keer meegespeeld en masserde haar voeten en de voelvoet deed ze onder haar voeten zoals we het al een keer voor gedaan hadden.De kinderen kregen zo liggend en zittend veel meer oog voor elkaar en zohten oogcontact met elkaar of raakte elkaar aan. Mooi hoor.
De mannen waren ook buiten en er zijn 2 mannen die zich op hun knieen voortbewegen. Ze wilden graag met de strandbal spelen en ik heb nog heerlijk met ze gevoetbald. Dikke pret hadden we zo. Het kan zo simpel zijn.
Na het avondeten drinken we bij zuster Ruth koffie. Op dat tijdstip zitten er allerlei bewwonsters ook daar, van hoger niveau die heel wat afkletsen en keten met ons. Ze spreken allemaal engels. Niet altijd goed verstaanbaar want bij veel zijn de tanden al getrokkenHet is dan net of we op audientie zijn, we zitten allemaal op een rijtje, met de tv knetterhard aan op een of andere bollywoodsoap die door zuster Agnes intensief gevolgd wordt . Rene moet zuster Angela dan masseren want ze heeft een frozen shoulder maar ondertussen geniet ze erg van de aandacht die ze dan krijgt. Het is wel een schattig mensje. Zuster Ruth hadijs voor ons laten halen. Weer eten. Tonnetje rond van die dag in bed gerold en eindelijk voor de eerste keer een beetje redelijk kunnen slapen, tot het eerste ochtendgebed van de moskee.
Deze dag werd op Umeedgah doorgebracht .Ik heb me bezig gehouden met een meisje, vermoedlijk met Rhett. Denken wij. Ze was vrij nieuw en Selma, de leidinggevende van Umeedgah,dacht dat ze autistisch was.
Ze kreeg een houten olifant voor zich naar wat moet je er mee? Dus de strandbal weer gebruikt, laten voelen aan de voeten, met haar handen laten voelen en rustig gezongen voor haar. Uiteindelijk kreeg ik een big smile van haar en ontspande haar handen en liet ze die op de bal liggen. Voor Selma heb ik wat speladviezen op papier gezet zoals zodat ze haar beter kunnen begeleiden. Dit werd gewaardeerd door Selma en zij gaat daar zeker wat mee doen.Met zijn allen door de wijk van Umeedgah naar een grote knul die Umeedgah bezoekt maar die vandaag niet kon komen omdat er niemand was die hem kon brengen. Hij woonde eerst in een schamel onderkomen met meerdere families maar nu in een stenen huisje en een kip in de keuken.Ook s'middags op Umeedgah.Het was tijd om te knutselen.Zoals gewoonlijk bakten de jongens daar weer niks van de en probeerden zoveel mogelijk ons voor hun karretje te spannen. Op een gegeven moment vonden wij het geknutsel wel genoeg en hebben we de bellenblazen weer eens te voorschijn gehaald. Een groter plezier kan je de kinderen hier bijna niet doen.Bij ons is bellen blazen al zo gewoon voor kinderen maar hier heeft het nog iets magisch. We hebben de vloer van Umeedgah wel een beetje glad achtergelaten. Daarna tijd om te shoppen. Christina de vrouw van Morris was mee.Wat een belevenis. Ik vind het altijd weer heerlijk om op pad te gaan en zo weer wat van Karachi te zien. We reden langs prachtige moskeen maar zittend in de bus een foto maken lukt niet echt. Her\t is jammer dat je niet in alle rust en vrijheid kan genieten van de prachtige dingen die je om je heen ziet. Het werd me ineens vanmiddag even teveel. Weer een moskee waar je voorbij rijdt zonder er van te genieten..We zijn nu naar een bazaar geweest en hebben daar wat dupatta's (doeken) gekocht. Cees 10 minuten bezig om af te dingen.Uiteindelijk voor een mooi prijsje mochten we het mee hebben. Heidi en ik vonden het al lang best. Voor 2,5 euro (250 roepies)een mooie doek is voor ons al een koopje. Ook met andere inkopen verliep het zo.In een stoffenzaak mooie stof gekocht om een salwar kamiz voor Pasen te laten maken.Prachtige stoffen zijn hier.

Palmzondag

Vandaag dus palmzondag. In de tuin werden de palmen ingezegend en door een boog van palmen werden we allen naar de kerk geleid en een mooie katholieke dienst bijgewoond.Een mooie belevenis zo.Na veel bezoeken gisteren aan diverse voorzieningen, de moeite waard om dat op ceesenkriss te lezen hebben we diverse prachtige werkmomenten gehad.Een tijdje bij een blind meisje gespeeld en haar stevig voelmateriaal gegeven. Zacht wilde ze niet, gooide ze weg maar de harde legde ze bij haar arm neer en ging er steeds met haar vingers overheen.
s'Avonds rondrit door Karachi en even naar het strand. Kriss en ik wilde graag met onze voeten in de zee en automatisch tilden we onze broek een eindje omhoog maar gelukkig realiseerde Kriss zich meteen dat dat not done is. Volgens Cees gingen de mannen om hem heen al harder praten.
Vanmorgen hebben Heidi en ik met Zeddere gespeeld. Ze ligt vast in bed omdat ze je pakt. Met toestemming van de worker hebbn we haar mee naar buiten genomen in de rolstoel, eerst laten wennen en met de bal gespeeld. Daarna op doeken op de grond en stevige druk gegeven op voeten en rug. Ze had zelf een grote bal vast zodat ze niet graaide naar ons. Ze werd heel rustig. Ze deed zelf haar hand in de voelwashand en ging over haar wang aaien. Heidi kon haar daarna goed eten geven. We noemen dit zo onder elkaar koffermomenten, zo mooi is dat. We hebben ons voorgenomen om steeds de kinderen die vast liggen mee te nemen naar buiten of een andere ruimte om zo te spelen met ze . We krijgen steeds meer het vertrouwen hier van de workers, ze vinden het leuk en moeten vaak wel over een drempel maar genieten dan ook wel van wat we aan het doen zijn.
Vanmiddag de ambassadeur van het nederlandse consulaat op visite .Hij wist dat er nederlanders waren in darul-su-kun en Hij moest toch in Karachi zijn .Wel een belevenis hoor. gepantserde wagen, veel bewaking.
Gelukkig is het in Karachi rustig. Er is wel van alles aan de hand in het noorden van Pakistan.
Vanavond weer een koffermoment met Umbelie. Klein meisje maar wel 14 jaar. Zit in bed of op een stoel buiten. Vanavond hebben we haar bij de hand meegenomen en liep ze mee.Ze heeft ons een hele rondleiding gegeven en ze wilden ook de trap op naar boven en weernaar beneden. het was geweldig en ze vond het zelf ok zo leuk. Bij ons had Umbelei allang een loopmiddel gehad of liep ze al maar er is hier geen rollator voor haar.
Er zijn hier ok 2 pubermeisjes, leike meiden die vanaf 18 uur al met de enkel vast aan bed liggen omdat ze anders de boel op stelten zetten. dat is toch niet te geloven. Heel schreiend vind ik dat.
Voor Chantal L. Selma was erg blij dat je haar herinnerde, ze was ontroerd en wil graag je emailadres. dat geef ik haar , oke?

Op bezoek bij verschillende brothers

Vanmorgen zijn we op visite bij Brother Frances geweest.
In en mooi aangelegde tuin is een dagcentrum , geleid door brother Frances.
Voor de kinderen hadden we bellenblaas en ballonnen mee.Alle knderen zaten net in de kring op de grond hun chai(thee)te drinken en uiteraard was het een mooi moment om beelen te gaan blazen en met de ballonnen te spelen.
Alle kinderen namen deel aan het spel en genoten ervan.Bij brother Louis werden we onthaald met chai en voor Cees was dit een mooi moment. Zij kennen elkaar
al heel lang.Op de terugweg nog een tussenstop bij een ander dagcentrum waar we een heerlijk westerse cola kregen.
Na de lunch verblijf ik meestal even op het dak om even bij te komen en even lucht, ruimte, geluiden van vogels te ervaren maar zoals jullie weten oo even van de zon genieten. Was 35 graden vandaag.
vanmidda ben ik met Rene bij de jongens geweest. We hadden wat voelmateriaal mee om contact te maken. Alle knullen vonden het heerlijk maar vonden het ook mooi om over mijn haren te strijken en me vast te houden.Daarna met mijn voelmateriaal naar een andere afdeling waar een blind meisje ligt. Ze wilde niet op schoot, haar bed was haar veilige plekje en daar heb ik haar de speeltjes laten voelen. De zachte vond ze maar niets, ze goide ze meteen weg maar de harde was geweldig en legd e ze neer naasr haar en ging er steeds mer hand overheen strijken. Wat een klein dingetje al kan doen, ik zag meteen een heel ander meisje. We hebben ne zuster Ruth koffie gedronken, doen we alle avonden. Er zijn dal altijd een paar meiden die daar dan bij ons kmen. We,Heidi,kriss en ik hebben last van dikke voeten maar Rubina ging wel even de voeten van Kriss masseren. lijkt me heerlijk!
Langzaan ontstaan er een aantal plannen die we hier kunnen gaan doen en wat misschien ook een vervolg zou kunnen krijgen. Zuster Ruth heeft haar toestemming gegeven en dat is belangrijk. Het voelt goed om meer idee te krijgen wat we gaan doen. je zou daar alles wel willen doen.
We genieten enorm van het werken maar hebben ook vreselijk veel lol met elkaar en om elkaar.
Groet, Yvonne

2 april

Vandaag naar school geweest . Teacher Olivia vond het geweldig da ik er was en wilde dat ik morgen ook weer kom maar dat gebeurt niet. We hebben weer andere plannen. We gaan een dagcentrum in Karachi bezoeken.

Vanmiddag op een heftige groep geweest.
Samen met Rene zijn we bij een oudere dame ,hoe oud weet je hier nooit, geweest. Ze is helemaal vergroeid en onwijs dun. Alleen maar botjes zie je. In Nederland zie je dat niet meer.Rene heeft haar gemasseerd en ik heb me zacht materiaal haar handen en voeten gemasseerd. Was mooi om te zien dat ze wel reageerde en ook ging ontspannen.Op het eind van de dag gaan alle kinderen naar buiten en is het heerlijk om met een kind in de tuin at te spelen. Alle kindeen vinden een beetje aandacht van ons heerlijk.

Yvonne